Lembranzas dos 80

Os anos 80 foron anos de cambios políticos, foron anos de drogas, da movida madrileña, de laca, de abelorios, de pantalóns tobilleros, de calcetíns brancos, de Naranjito e Tejero.
Os que nacemos naquela época xa comemos cereais e petit suisse para almorzar. Xa eran outros mundos. Horteras, pero outros mundos.
Todos lembramos esas series, debuxos, programas e músicas que nos marcaron para sempre.
A continuación vou recordar algúns exemplos que seguro vos fan sorrir e poñe-los pelos de punta. (Tía Rosa e demáis ineptos co ordenador: se pinchades nos nomes poderedes ver os exemplos).

Para comezar, todo un clásico. Oliver y Benji, os debuxos cos que aprendemos a ter paciencia. Un gol podía durar varios capítulos e un partido podía ser un mes enteiro diante da televisión.

Outro clásico é Bola do Dragón, máis popularmente coñecido como Songoku. Por suposto, en galego. ¡Arriba esa xeración de rapaces educados co Xabarín Club! ¿Que galego da nosa xeración non coñece as cancións do inicio (¿parécemo a min ou o home desentoa?) e do final da serie? A miña favorita é a do final polo ritmiño e a voz da cantante.

Continuando con debuxos, sen dúbida os mellores eran Caballeros del Zodiaco. Un grupo de machotes medio travestidos que defendían ó mundo do mal. Este foi inicio do movemento travesti en España. Coroas, melenas, caras e corpos afeminados, e sobre todo moito brillante.

Agora, unha de empacho de bondade. David el gnomo eran tan bo que tódolos nenos da nosa idade fartámonos e rebelámonos contra iso. Así vai o país.

En canto a series, esta era a miña favorita. Las chicas de oro. En realidade non sabía de que trataba, pero gustábame a música e xa está. Ademais, a señora loura parecíame moi entrañable.

Outra serie cunha música preciosa, sen dúbida a máis bonita era Los problemas crecen. Unha serie que pasaron en La2 o verán pasado ás tantas da mañá e que eu vía con toda a ilusión do mundo.

Lémbrome que cando tiña catro anos, a miña avoa tiña un posto no mercado de Laxe. Cada vez que ía visitala, ela estaba vendo unha telenovela nunha televisión en branco e negro. Era Santa Bárbara. Non sei de que ía, só me lembro dos arcos que aparecían ó inicio.

Un dos concursos que ninguén lembra, pero eu si, é Juegos sin fronteras, unha especie de Gran Prix a nivel europeo. Creo que desta mestura de países competindo por algo, veume a miña afición por Eurovisión.

Outra ración de debuxos en galego. Gracias ó Capitán Planeta comezámonos a concienciar sobre os problemas da Terra. En realidade importábanos unha merda a contaminación. Non lle facíamos nin caso. Só flipábamos cos poderes que tiñan. Para que despois digan en Polonia que os nenos vanse volver homosexuais por ver os Teletubbies.

Un programa que nunca vin, pero que tiña unha música que me encantaba era Con las manos en la masa. Unha mestura de cultura e idiosincrasia española na cociña. O antecedente de Arguiñano.

El show de Bill Cosby, Alf, Un, dos, tres, Barrio Sésamo, Fraggle Rock, Los mundos de Yupi, La aldea del arce (nunca entendín por que dúas coellas levaban unha pulseira na orella), Willy Fog, Los Fruittis, Dartacán, Alfred J. Kwak, Sherlock Holmes, El gato Isidoro, Cazafantasmas, Los diminutos, Os picapedra (en galego, claro), Calimero, Daniel el travieso, Mofli, Los trotamúsicos, Garfield, Chip y Chop, Delfy ou Chicho terremoto, pero creo que xa me estou metendo nos 90.

Estes son algúns dos moitos exemplos dunha década que deu moito de si.
Seguro que vós lembrádesvos de outros moitos. Dicídemo e eu incluireinos.

Espero que vos gustara este pequeno repaso.