7 de febrero de 2008

Mosca

Uns días atrás estaba eu traballando na cociña do hotel. Ese día, excepcionalmente, había leitugas iceberg para a ensalada, esas que son como artificiais pero que están boísimas e que veñen envoltas nun plástico.

Tiña eu un pouco de lecer (en realidade moito, porque para fixarse niso hai que ter moito tempo libre), cando me din conta de que nunha das leitugas que aínda estaba pechada había unha pequena mosca intentando saír.
Busquei o buraco polo que entrara, pero non había ningún. ¡E a mosca estaba alí dentro!

Entón xurdíronme moitas preguntas:
A primeira e máis obvia: ¿Como entrara alí a mosca?
Se cadra non entrou. Se cadra naceu alí. Pero como todos sabemos para que naza un ser vivo ten que haber un pai e unha nai (ou iso creo), e alí dentro non había cadáveres de moscas. Ou se cadra a mosca nai ‘pariuna’ dentro da leituga xusto antes de que fose envasada e logo marchou voando. ¿Pero as moscas paren? En realidade non sei como se reproducen as moscas. Necesito a axuda dunha bióloga. E se a abandonou , ¿por que? ¿Tan desesperada estaba a mosca nai como para non poder criar á mosca filla e deixala alí?

O de que a mosca nacera alía parece a opción máis probable porque non había ningún buraco. E se ela entrou por motu proprio, ¿por que? ¿Quería suicidarse? ¡Pero se a vida das moscas é curtísima! ¿Como vas querer suicidarte se sabes que só vas vivir dous ou tres días? Ou se cadra as moscas non o saben. Elas se cadra nunca fixeron un estudio da esperanza de vida que teñen e, claro, como non saben cando van morrer, quérense suicidar. Pero non, non creo que fora iso.
E sabendo que as moscas só viven uns cantos días, ¿canto tempo levaba esa mosca alí? ¿Era a leituga tan fresca? E dicir, dende que se envasou, ata que chegou a Londres (porque non creo que fora apañada nas hortas de Piccadilly Circus ou nos xardíns de Buckingham Palace) e de aí ó hotel, ¿canto tempo pasou? Probablemente máis do que vive unha mosca. De media, claro, porque se cadra esta era a excepción que confirma a regra e viviu un mes. Pero non creo, porque se non a leituga estaría podre. ¿Ou é que as moscas británicas viven máis? ¡Ah, vai ser iso! Pero non creo porque ca contaminación e o mal que se alimentan aquí... Pero claro, non creo que elas coman bacon, hamburguesas e ovos fritos, polo tanto non lles afecta. E non creo que a leituga fora británica, probablemente era española. Entón, ¿son as moscas españolas as que viven máis? Debe ser iso. Pero as galegas viven menos. Téñoo comprobado na miña casa. Cada ano entra unha e durante dous ou tres días anda paseando polo piso. E pensaredes vós: ¿e por que sabe este que viven dous ou tres días? Pois porque pasado ese tempo atopo sempre o seu cadáver. ¿E, por certo, ó corpo dunha mosca morta pódeselle chamar cadáver? Creo que non.
Cantas preguntas sen resposta.
¡E que apaixonante debe se-la vida dunha mosca!
Se eu soubese que só vou vivir dous días non sei o que faría. Coñecéndome, seguro que me deprimía. ¡Uf! Iso é, literalmente, amargarse a vida. Bueno, se a dous días se lle pode chamar vida, claro. E se non se lle pode chamar vida, ¿cando morren tampouco se lle pode chamar morte? ¿Entón as moscas non morren? ¡Pero como non van morrer se eu vexo o seu cadáver cada ano na miña casa! Ai, non, que non se lle pode chamar cadáver. ¡Que lío! Nunca un bicho me fixera pensar tanto.

Por certo, a mosca morreu atrapada entre o plástico e a leituga.
D.E.P.

3 de febrero de 2008

Cogito, ergo sum

Por un momento ímonos poñer intelectuais. Pero só por un momento, non vaia ser que se nos pegue algo.
Ca frase latina do título, que para os non iniciados en filosofenía e/ou en latín foi dita polo francés René Descartes no século XVII e significa Penso, logo existo (que fino me quedou), quérovos contar unha anécdota sobre unha dúbida que tiña desde a primeira vez que a escoitei.

Penso, logo existo
.
Pensade vós na frase.
Penso, logo existo.

A miña dúbida, ca que perdín tanto tempo discutindo con Naty na Window e no paseo marítimo, era (e aínda non o teño de todo claro):
¿O ‘logo’ significa ‘polo tanto’ ou ‘despois’?
É dicir: ¿Penso, polo tanto existo ou Penso, despois existo?
Para min calquera das dúas ten lóxica e agora xa sei cal é o verdadeiro significado. Pero ningún profesor de filosofía mo explicou e tiven que quedar mal (unha vez máis) diante de Naty cando lle dixen todo cheo de razón que era Penso, despois existo.
Claro, primeiro pensas e despois existes. Os bebés primeiro pensan que queren nacer e logo nacen. Foi así toda a vida.
O meu nunca foi nin o latín nin a filosofía.