Chipiróns e boqueróns

Boqueróns.
Chipiróns.
Qué palabras tan confusas, ¿verdade?. Os dous son animais. Os dous viven no mar. Os dous acaban en -róns. E os dous sírvenos de tapas en moitos bares. Si, sen dúbida poden levar a confusión (hai dúas persoas que xa saben por onde vai a historia).

Foi no verán pasado, en 2006. Naty e eu apostamos xogando ás palas na praia varias cousas: cartos, un día como escravo, tapas... Eu perdía sempre, así que debíalle ata a vida. Pero ela perdooume e só me fixo convidala a unhas tapiñas na cervexería que está ó lado da miña casa.

Por fin chegou o día e connosco tamén veu Rocío.
-Escolle o que queiras, díxenlle.
-Ummm. Pues... una de ensaladilla, otra de pimientos de Padrón, una de croquetas (non me lembro se pedira iso exactamente) y dos de boquerones (xuraría que foron dúas tapas).
¡Mmmmm, qué ricos e qué frescos e crus, co seu vinagre e o seu alliño!

Ben, se ela quería boqueróns e aínda por riba por ración dobre, parecíame perfecto. Non sabía que lle gustaran tanto, pero ela era a convidada.
Pouco a pouco foron chegando as cousas: os pementos de Padrón, a ensaladilla... E por fin chegaron os boqueróns.
Naty quedou con cara de incredulidade, como dicindo yo no he pedido esto.
Pero si, Naty, perdiches boqueróns e non chipiróns. E non unha tapa, non, ¡dúas!.
-Esto no es lo que yo he pedido, dixo.
E de repente deuse conta:
-¡Ah, sí, que esto son boquerones y yo pensaba que había pedido chipirones!Non puidemos parar de rir. Intentou comelos todos, pero non o conseguiu. Non me estraña.

Pero como din que o home -neste caso a muller- é o único animal que tropeza dúas veces na mesma pedra, Naty non podía ser menos.
Parece ser que hai pouco tempo volveu ir por aí de tapas e volveulle a pasar o mesmo (¿ou isto soñeino eu?). Encantaríame estar alí para verlle a cara cando viu aparecer outra vez unha tapa de boqueróns e ela pensaba que se ía atopar con chipiróns.

Hai que ter moito coidado co que se pide.