Tupper

20 de abril de 2007. Concerto do grupo portugués The Gift na sala Joy Eslava de Madrid. Ese día estivera na capital do reino Joana, a portuguesa, e unha amiga súa. Estivéramos xantando os tres no parque do Retiro, ó sol, como vós turistas. Joana mercara sándwiches, froita e magdalenas que, non sei por qué, viñan metidas nun tupper. Cando acabamos de comer, Joana dixérame que levara eu o tupper para casa, así que gardeino no bolso e paseei con el toda a tarde.
20 horas dese mesmo día. Guiomar e eu íamos entra na sala Joy Eslava para ve-lo ansiado concerto. Chegamos á porta onde había catro ou cinco seguratas-gorilas-controladores. Mostreilles as nosas entradas e un deles, moi amablemente, díxome:
-Caballero, ¿me puede mostrar el bolso, por favor?

¡Claro que si, ho!, pensei eu.
Abribo e alí estaba o tupper.
Pensaba que me ía mirar con cara de borde, como dicindo: xa sabes que con iso non podes entrar aquí. Que me ía mandar tiralo o deixalo fóra. Así que eu adianteime ás súas palabras e xa o estaba sacando para tiralo nunh caixiña que había alí, cando me di:
-No, no. Puedes entrar con él.

Pero non mo dixo serio. Díxomo rindo. Non. Peor. Estábase mexando da risa. Como dicindo: ¿para qué carallo quererá este un tupper no concerto? Anda, ho, entra...

Eu, con cara de tonto, vermello coma un tomate e cun sorriso falso, díxenlle:
-Es que vengo directamente de la facultad y tuve que comer allí...

¡Como se ó segurata lle importara algo onde comera eu!

Finalmente, entramos. Guiomar e eu rímonos. Pero o máis importante é que conseguín entrar co meu tupper.

Por certo, creo que o vou tirar. Non vale para nada.