Tres días, dous coches

A primeira semana de xullo de 2007 é para esquecer.

As prácticas en La Voz de Galicia non son o que esperaba, o ambiente na redacción non é o mellor, os avisos de Endesa de que en calquer momento podíame deixar sen luz por non pagar unha factura dende outubro non me deixaba moi tranquilo...

Pero, sen dúbida, o peor da semana foron as miñas aventuras cos coches.

Luns, 2 de xullo. Comezo as prácticas ás 16 horas. Saio da casa con unha hora de antelación (Sabón está a 15-20 minutos) por se pasa algo. E, como non, pasaba por alí Murphy e a súa lei. Ía entrar nun cruce, despisteime e unha camioneta levoume por diante. Resultado: dende o faro ata a roda esquerda do coche do meu pai quedou todo desfeito. Polo menos a min non me pasou nada. Despois das prácticas fun ata a casa, deixei o coche do meu pai (que deu saltos de alegría porque tiña a excusa perfecta para cambia-lo coche), collín o da miña irmá Julita e marchei de novo para A Coruña.

Mércores, 4 de xullo. Volvo de La Voz de Galicia, ceo con Antía, vouna levar ó seu novo piso, cargámo-la equipaxe no maleteiro, encendo o coche e noto que a panca de cambios está solta. Non o podo crer. Era o segundo coche que fodía en 48 horas. Chamo á guindastre. Vén e vexo cómo levan ó pequeniño Corsita para un depósito frío, feo e lonxano. Pobriño.Pronto estarás de volta comigo, pensei eu mentres a guindastre levaba ó meu pequeniño. Sentía como se me quitaran a un fillo.

As cousas agora xa están máis ou menos arranxadas. O meu pai por fin mercará un coche novo e o Corsita está en perfecto estado despois de apoquinar 103,12 eurazos por cambiar un 'sistema de varillaje que, hablando en plata, era una mierda', segundo palabras do mecánico.

Non sei cal é a conclusión que debo sacar disto, pero algunha haberá, ¿non?