Eurovisión 2008

Un ano máis xa está aquí os maior festival de música do mundo: Eurovisión, que este ano celébrase en Belgrado, capital de Serbia (con ou sen Kosovo), que ata hai tres anos era a capital de Serbia e Montenegro, ata hai 8 a de Iugoslavia, e ata hai 15 a da antiga Iugoslavia con todas as outras repúblicas.
Bueno, que se celebra en Belgrado, que este ano é a capital de Serbia, pero se cadra o ano que vén xa é capital de outra cousa.
Pero ó que íamos. Que volve Eurovisión, este ano con récord de participantes, 43, (e aínda que pareza incrible, aínda hai máis estados en Europa) cas novidades de Azerbaián (que pertenceu á URSS, Rosa) e San Mariño (unha especie de mini-Italia).

Do representante de España deste ano ¿que podemos dicir? Pois que me fai moita gracia para o 15 de agosto e para o pachangueo da Ponte do Acceso, pero non para Eurovisión. Con iso o que se fai é fomenta-la imaxe que o festival ten en España e que para nada se corresponde ca realidade.
Aínda que este ano voulle ter que da-la razón a todos ese millóns de persoas, encabezados por Natalia Pardo Carracedo e Antía Carracedo Rivera, porque o de 2008 lembrarase por se-lo ano dos frikis ( Bélxica, con idioma inventado outra vez e canción tipo Heidi; Bosnia-Herzegovina, preciosa, pero o cantante e un friki de carallo; Croacia, co paisano que pasaba por alí e agora ten que representar ó seu país; Estonia, ó estilo Quim Barreiros pero sen cabritinha; Irlanda, cunha marioneta en forma de pavo cantando en francés que lle dean os douze pointe; Letonia, que aínda en maio continúa co entroido e con música de coches de choque) e das lentas (Albania, Hungría, Israel, Lituania, Moldavia, Polonia, Portugal, Romanía, Rusia, San Mariño, Serbia e metade da de Suíza). Case nada.

Curiosidades:
- Pois que a muller ca cara máis rara de Suecia (Charlotte Perrelli) volve representa-lo seu país tra-la victoria do 99 en Xerusalén, aínda que daquela apelidábase Nilsson, pero agora casouse, ou divorciouse, ou non sei que, así que tivo que cambialo.
- Suiza, oito anos despois, volve cantar en italiano cun famoso cantante do país da bota, Paolo Meneguzzi.
- Xeorxia, ven este ano ca técnica de traer unha cega, a ver si co conto de que dá pena gañan. Pero iso non lle colou a España no 92 e no 2000 con Serafín Zubiri, nin a Alemaña no 2002, nin a outros países anteriormente.
- Temos dúas triunfitas en Eurovisión: Gisela, por Andorra, que me dá a min que no escenario vai ser unha cursilada, e a portuguesa, de Operação Triunfo, que máis que unha triunfita é un triunfón, porque mira que é gorda e fea a muller (que ninguén se me ofenda, por favor).
- Bielorrusia, onde se fala ruso, canta en inglés, pero o título é en español (Hasta la vista). Un título que xa o levou Ucraína no 2003. Debe ser o único que saben por alá arriba de español porque se non non mo explico.
- A República Checa estreouse en Eurovisión o ano pasado con rock duro en checo. Pois este ano, para compensar, cursilada rosita tipo Britney Spears nos seus comezos. Non agora, claro, que está coma unha chota, que parece que le metieron droja en Culacao.
-Finlandia leva tres anos (dende que gañou) co seu estilo Hard Rock Allellujah, pero este ano en plan cutre. Se escoitádela canción e pechádelos ollos, parece que o que canta é Sergio de Traba. ¡Clavadiño!
-Por favor, se véde-lo festival, precaución, amigo conductor. A de Polonia (inspirándose nese gran creador de estilo que é Bustamante) déuselle por branquea-los dentes e fóiselle a man ca pasta. Así que cada vez que abre un pouco máis da conta a boca... ¡Mi madriña! ¡Tiembla, Tamara!

-E cancións malas este ano hai para dar e tomar.
Entre outras (e hai moitas máis):
Macedonia, que un ano máis sorpréndenos cunha das súas pésimas cancións (e nesta ocasión extremadamente desentoadas). Parece que este país, aparte da ensalada de froitas, non sabe facer nada ben.
Malta, cunha canción mala e cun título co que pretende gañalo voto dos soviéticos: Vodka.
Ou Montenegro, que desde que se independizou non levanta cabeza. Dáme medo pensar no que traerá Kosovo próximamente.

En total 43 estados, unha vintena de linguas e un puñado de estilos musicais na edición número 53 de Festival da canción de Eurovisión.

As miñas favoritas (e mailas que se salvan da pouca calidade deste ano) son:
1. Francia. Preciosa e cun estilo diferente nada eurovisivo.
2. Suecia. Preciosa e cun estilo moi eurovisivo, ó estilo sueco.
3. Serbia. Preciosa, non podía faltar na miña lista unha balada balcánica polas que sempre teño debilidade.
4. Suiza. Preciosa canción a dous ritmos en italiano (xa vedes que o meu non é a variedade de adxectivos).
5. Bosnia-Herzegovina. Friki, pero cunha música moi boa.
6. Alemaña. Pop fresco e pegadizo.
7. Bulgaria. Gran innovación para este país que trae unha canción que encaixaría nunha festa na praia, por exemplo.
8. Islandia. Discotequeríiiiiiiiiiiiiiiiiiiisima.
9. Turquía. Rock de calidade en turco.
10. Ucraína. Pop pegadizo con tíabuena cantando para gañar moitos votos.
11. Polonia. Balada moi bonita.
12. Xeorxia. Mensaxe e música bonita.
13. Noruega. Nada especial, pero bonita.
14. San Mariño. Estreo cunha especie de balada-rock triste, pero elegante.
15. Rusia. Repite o cantante cunha preciosa balada e cunha esperadísima posta en escena.
16. Poucas máis se salvan: Portugal, Rumanía, Hungría, Andorra...

Que gañe o mellor (ou o que reciba máis votos dos veciños).