Extra cold

¿Coñecedes a alguén máis olvidadizo e despistado ca min?
Seguro que non.
Esta é unha das miles de anécdotas que podería contar con relación a isto.

Un dos tipos de cervexa que vendíamos no bar do hotel no que traballaba era a irlandesa Guinness.
A xente a miúdo pedía unha pinta de Guinness e listo.
Pero de cando en vez a xente dicía:
-Can I’ve a pint of Guinness extra cold, please? E eu con toda a seguridade do mundo dicíalles:
-Yes, sure!
Pero eu sabía de onde viña a cervexa e sabía que os barrís non estaban todo o extra cold (frío) que deberían, así que só me quedaba rezar e soprarlle disimuladamente ó chorro de cervexa que caía para ver se así se arrefríaba un pouquiño máis mentres enchía a pinta de Guinness. Imaxinade a miña cara de parvo soprándolle á cervexa. ¡Como se así conseguise algo!
Eu só quería que a xente non se queixara. Que a cervexa estivese o suficientemente fría para que non viñeran falar comigo, porque despois teríamos dous problemas: unha cervexa quente e un camareiro que non entende o que din os clientes. Eu creo que mesmo suaba mentres estaba a servi-la pinta ó mesmo tempo que pedía a tódolos deuses do mundo que por favor, por favor, por favor, a cervexa estivese extra cold.
O que máis me estrañaba de todo era que só os clientes que pedían Guinness a querían extra cold. Nin os da Carlsberg nin os da Tetley’s parecía importarlles moito a temperatura da cervexa. Non sei, debía ser que os que beben Guinness sonche máis exquisitos.
Por fin, ó cuarto mes de estar alí traballando, dinme conta mentres limpaba de que pola parte de diante do bar estaba escrito Guinness extra cold. Ese era nome completo da cervexa e así o pedían algúns clientes, aínda que non lles importaba moito se estaba fría, do tempo, morniña ou fervendo.

Máis vale tarde que nunca, ¿non?